Vandaag wordt de reddingsbrigade ingezet. De chemo van dinsdag is alles in het beenmerg aan het vernietigen, zowel de kwaadaardige als de goede cellen. De teruggeplaatste stamcellen moeten de bloedfabriek in het beenmerg weer opstarten. Doordat de chemo nog wel meer dan een week zijn werk doet en de stamcellen ook die tijd nodig hebben om het beenmerg te bereiken, ontstaat de zogenaamde dip. Dat is de periode dat de weerstand volledig weg is en het zwaar gaat worden. Tot nu toe merk ik gelukkig nog weinig, maar zal ongetwijfeld gaan komen.
Om 11:00uur vanochtend zijn de stamcellen teruggeplaatst. Er zijn drie zakjes gebruikt. De vierde was reserve. Ze bewaren het in meerdere zakjes, omdat als er iets mis gaat, ze niet de hele collectie meteen verliezen. Dan heb je een groot probleem.
Het ging allemaal vrij snel. Na ieder zakje wordt het lab gebeld om het volgende zakje uit de stikstof te laten ontdooien. Binnen het uur was alles toegediend. Behalve een hele vreemde smaak in mijn mond, merkte ik er niets van. Dat schijnt van de vloeistof te komen waarin het wordt bewaard. Wel erg slaperig geworden van de medicatie die preventief (bijwerkingen) ook wordt toegediend. Het toedienen gaat trouwens wel heel strikt: alles wordt steeds door twee personen gecontroleerd en één verpleegkundige blijft er voortdurend naast staan om voortgang te bewaken en regelmatig mijn hartslag, temperatuur en bloeddruk te meten. En bijzonder: de rest van het gezin heeft even mee kunnen kijken middels videobellen.