Zojuist het fantastische nieuws gekregen dat het aantal witte bloedlichaampjes weer aan het stijgen is. Het is van nul naar 0,2 gegaan. Dat lijkt niet veel, maar het feit dat er beweging is, is zulk goed nieuws! Wat heb ik daar naar uitgekeken. Met een beetje geluk, kan ik voor het weekend naar huis 🙂
Wat ook al weer fijn is, is dat vannacht de laatste nacht was aan de monitor. Daarmee monitoren ze je hartslag, ademhaling, zuurstof in het bloed en temperatuur. Drie stickers op je lijf met draden er aan, een wasknijper op je vinger met nog een draad en een vijfde draad voor de temperatuur. De risico periode is nu voorbij. Slaapt zeker beter zonder.
Gisteren bleek nog wel dat de waarden van de bloedplaatjes (die voor stolling zorgen bij wondjes) erg laag waren, waardoor ik een bloedplaatjes transfusie kreeg. Dit is eigenlijk iets wat na iedere stamceltransplantatie bij patiënten optreedt, dus niks zorgelijks. Maar bijzondere gedachte, dat er 5 mensen zijn geweest die vrijwillig de tijd hebben genomen om naar de bloedbank te gaan en bloedplaatjes hebben afgestaan.