Twee weken geleden had ik de laatste bestraling. Blij dat ik er af was. De keelpijn was reuze meegevallen. Eigenlijk is het meest vervelende nog dat je je smaak volledig kwijt bent. En dan valt er niets meer te eten want zonder smaak lijkt het alsof je karton of een spons moet opeten. Niet weg te krijgen. De flesjes voeding van het ziekenhuis zijn dan een goed alternatief.
Maar plots werd de keelpijn vorige week toch erger. En kwam er koorts bij. Vanwege nog de lage weerstand na de stamceltransplantatie heb ik standaard antibiotica in huis die ik bij 38,5 of meer meteen kan gebruiken. Afgelopen vrijdagochtend ook maar een Corona sneltest gedaan, want naast koorts had ik ook last van hoesten. Maar de test bleek gelukkig negatief. Die avond liep de koorts op naar boven de 40. Met Radboud overleg gehad en toch nog even aankijken met paracetamol en antibiotica. De volgende dag was het weer boven de 40, dus toen vonden ze het toch beter om naar de spoed eisende hulp te gaan. Daar hebben ze me op de acute opname afdeling geplaatst met Corona verdachte patiënten.
Wat well grappig was, was dat er twee verpleegkundigen waren die me nog herkenden van de periode van de stamceltransplantatie. Die vielen hier even in. Maar zij lopen voortdurend in beschermende kleding, mondmaskers, bril etc, dus andersom was er weinig herkenning.
Aan de ene kant waren er nog verdenkingen voor Corona, aan de andere kant horen de symptomen ook bij de nawerkingen van de bestralingen. En er was al een negatieve uitslag van de dag er voor. Blijkbaar doen ze ook zelf ook altijd nog een test en daar kwam de verrassing: toch Corona.
Na drie dagen Radboud weer thuis, in isolatie. De koorts schommelt nog, maar sturen je naar huis als de medicatie ook thuis kan nemen en verder uitzieken. Ze hebben bedden hard genoeg nodig nu.
Dus de komende dagen opgesloten in de slaapkamer. Gelukkig hebben de dames in huis het wel gezellig voor me gemaakt!