Het nieuwe jaar is begonnen. Het is precies een jaar geleden dat ik met slikklachten naar de huisarts ging. Tijd om even terug te blikken. We hopen (en geloven) dat het een beter jaar gaat worden. Want ook voor Suzanne en de meiden was het geen gemakkelijk jaar.
De laatste weken woonde Suzanne praktisch op zolder omdat ik de slaapkamer in gebruik had. Met de zorgen dat het keerpunt maar uitbleef (blijvende koorts en gewichtsverlies). En een onzekere tijd met twee maal een Corona test voor hen zelf (gelukkig beide keren negatief voor hun allemaal). In de tussentijd ging het huishouden en werk ook gewoon door.
Ook de vakanties waren anders. Tijdens de wintersport had ik chemo en in de zomervakantie de stamceltransplantatie, waardoor ik beide keren er niet bij geweest ben. Het is dan weliswaar vakantie, maar de taken die je normaal als ouders verdeelt, zijn nu niet te verdelen. En de zorgen verdwijnen nooit helemaal naar de achtergrond. Waardoor ik weet dat voor Suzanne de vakanties niet ervaren werden zoals een vakantie zou moeten zijn.
Aan Suzanne:
Suzanne, ik heb enorm veel waardering voor wat je allemaal afgelopen jaar voor me hebt gedaan. De keren dat je me naar het ziekenhuis hebt gebracht. De rust die je me gegund hebt om na iedere behandeling te herstellen. Het meeluisteren met artsgesprekken en het in de gaten houden van juist medicijngebruik. En in de tussentijd altijd klaar staan voor onze dochters, de huishoudelijke zaken regelen, je werk als ondernemer blijven doen en die onmogelijke opleiding afronden die simpelweg niet uitgesteld kon worden. Het is echt knap hoe je dat allemaal gedaan hebt.
Ik heb onbeschrijfelijk veel geluk dat ik met jou samen ben. Nu verdien jij de tijd om bij te komen. Ik hou van je!