Dag +8: het laagste punt bereikt

Sinds gisteren zitten de waarden van de leukocyten op 0, met andere woorden, ik heb geen witte bloedlichaampjes meer in het bloed. Dus ook geen weerstand meer. De komende dagen is de kans dat er koorts op komt of een infectie optreedt nog groter, maar tot nu toe gaat het goed. Het test-medicijn kan dat trouwens ook voorkomen.

Alles op nul.

Vandaag is alleen uit het bloedmonster gebleken dat er een bacterie in mijn bloed is aangetroffen. Uit voorzorg halen ze dan het grote infuus onder het sleutelbeen weg. Daar mag namelijk geen infectie ontstaan, omdat het op een groot bloedvat is aangesloten. Heb nu een infuus in de arm gekregen, met als nadeel minder bewegingsvrijheid. Maar ook kunnen ze nu geen voeding meer toedienen, dus het wordt eten of interen of reserves. Omdat ze verwachten dan na het weekend de weg omhoog weer start, denken ze dat ik reserves genoeg heb. Dat kan je natuurlijk op meerdere manieren opvatten.

En verder is het lezen, Netflixen, puzzelen, krantje lezen op de iPad, op de hometrainer (tenminste nog iets van beweging). En bezoek van mijn ouders en Suzanne en de meiden, dat is een leuke afwisseling. Afgelopen zondag vond ik het moeilijk om vooruit te kijken, maar ik moet zeggen dat ik vanaf maandag toch een beetje mijn weg gevonden heb om door de dagen heen te komen. Ik prijs me gelukkig dat ik een kamergenoot heb waarvan ik totaal geen last heb. Daarnaast ben ik er eigenlijk van overtuigd dat ik het test-medicijn krijg (en geen placebo), waardoor de bijwerkingen minder erg zijn dan normaal. Maar goed, dat hoor ik pas als de studie is afgerond. Eerst maar even het weekend door.